Aku niaga barang aksesori kat uptown. Barang-barang murah, target orang ramai lepas balik kerja singgah cari aksesori, jam, gelang, keychain.
Sejak mula berniaga, bini aku banyak tolong. Dia pun rajin, senang aku nak uruskan sama-sama.
Kawan aku, Azlan, pun selalu ada. Sama-sama cari rezeki. Lama aku kenal Azlan. Dah macam adik-beradik. Baik orangnya, selalu ringan tulang.
Tapi mungkin sebab aku terlalu percaya. Terlalu anggap semua orang seikhlas aku.
Malam-Malam Aku Sibuk, Aku Suruh Azlan Temankan Bini Ke Kedai
Biasalah kalau berniaga uptown, barang banyak, stock kena susun.
Malam tu, aku tengah sibuk kat gudang kemas barang baru sampai.
Aku cakap dengan Azlan, “Kau tolong bawak bini aku gerak dulu. Nanti aku follow.”
Azlan angguk. Bini aku pun biasa je, senyum. “Nanti abang terus je datang,” katanya.
Aku tak pernah rasa curiga. Aku fikir, ini isteri aku… kawan baik aku sendiri. Apa lah yang nak aku risaukan?
Rupa-Rupanya… Dah Lama Dorang ‘Singgah’ Dulu
Tapi malam tu, Allah nak tunjuk.
Dorang gerak awal naik kereta Azlan. Aku terus sambung kerja, tak fikir apa.
Tapi malam tu, aku rasa lain. Hati aku resah. Rasa tak sedap hati. Aku terus kemas barang cepat-cepat.
Tak sampai sejam aku siap. Aku terus ke tapak uptown. Sampai-sampai, aku tengok khemah gelap. Belum buka.
Aku call bini aku – tak angkat. Call Azlan – tak jawab. WhatsApp dua-dua biru… tapi senyap.
Aku terus start kereta, pusing cari.
Aku Nampak Kereta Azlan Kat Lorong Belakang Kedai
Entah kenapa aku drive ke lorong belakang. Lorong gelap… jarang orang lalu.
Jantung aku rasa lain macam. Dekat situ, aku nampak kereta Azlan parking. Enjin hidup.
Cermin gelap, tapi aku cam nombor plat dia.
Aku parking jauh sikit, turun perlahan. Aku jalan mengendap.
Dekat tingkap, aku ngintai…
Ya Allah… Aku Nampak Dengan Mata Kepala Aku Sendiri
Aku nampak Azlan tengah duduk kat driver seat, bini aku atas pangku dia.
Baju bini aku dah senget. Tudung entah ke mana. Lengan baju dia dah singkat ke atas.
Azlan peluk pinggang bini aku. Tangan dia tak duduk diam.
Bibir dorang… rapat. Cium. Lama.
Aku dengar suara bini aku ketawa kecil. Azlan bisik-bisik entah apa… bini aku tunduk malu-malu… lepas tu peluk Azlan balik.
Aku terdiam. Rasa nak luruh jantung aku.
Dorang Terkejut Nampak Aku Berdiri Tepi Cermin
Entah berapa lama aku berdiri kat situ. Sampai aku ketuk tingkap kereta.
Masa tu la bini aku paling terkejut dalam hidup dia.
Azlan pun pucat. Terus tolak bini aku ke seat sebelah. Bini aku betulkan baju, tangan menggigil.
Aku tak cakap sepatah. Aku pandang je dorang.
“Abang… bukan macam tu… Abang… kami….” bini aku cuba nak terangkan.
Azlan terkedu. Tak berani nak pandang aku.
Aku Tak Boleh Tahan – Aku Blok Jalan Dorang Keluar
Dorang cuba nak keluar. Aku berdiri depan kereta. Aku nak tengok mata dorang.
“Cakap! Dah berapa kali?” Aku jerit.
Bini aku menangis. “Abang… sekali ni je…”
Aku jerit balik, “Tipu! Jangan main-main dengan aku. Siang malam aku percaya. Rupanya kau layan jantan dalam kereta?”
Azlan tunduk. “Bro… aku minta maaf bro… aku khilaf…”
Aku ludah ke tanah. “Khilaf kau? Atas pangku dalam kereta ni kau kata khilaf?”
Aku Tinggalkan Dorang Malam Tu – Hati Aku Hancur
Aku tak pukul. Aku tak sentuh dorang. Aku cuma pandang lama-lama.
Aku cakap, “Mulai malam ni… kau dua ekor habis dalam hidup aku.”
Aku pusing. Aku jalan.
Bini aku jerit panggil aku. Azlan terdiam. Aku tak peduli.
Aku balik, aku terus drive jauh. Aku tidur dalam kereta malam tu.
Sampai Sekarang Aku Masih Trauma
Sekarang dah masuk dua minggu lebih… aku tak balik rumah.
Bini aku call, merayu-rayu. Katanya dia bodoh. Dia silap. Dia rindu anak.
Tapi aku rasa hancur. Muka dia… aku terbayang atas riba Azlan.
Aku tak tahu nak teruskan ke tak. Tapi Allah dah tunjuk depan mata.