Aku seorang pensyarah di sebuah universiti di utara tanah air.
Dah lebih 10 tahun aku pegang jawatan tu, berulang-alik hidup sendiri sebab terpaksa berjauhan dengan isteri dan anak-anak.
Isteri aku… jawatan dia tinggi. Ketua Unit Agama di sebuah pejabat kerajaan. Orang hormat. Orang pandang. Orang sanjung.
Setiap kali dia naik ke pentas, bagi tazkirah… aku bangga. Itu isteri aku.
Tapi semua itu… hanya topeng.
Di rumah, dia bukan lagi wanita yang sama.
Sejak beberapa tahun kebelakangan ni… aku mula nampak perubahan.
Dan perlahan-lahan… satu demi satu aib terbongkar.
Bila Curang Bukan Sekali… Tapi Berkali-Kali
Aku ingat… curang tu mungkin mesej-mesej manja.
Aku ingat… curang tu setakat suka-suka nak hilangkan bosan.
Tapi aku silap.
Bila aku korek… bila aku siasat… aku sendiri yang tersungkur.
Isteri aku… bukan sekadar menduakan aku.
Tapi dia serahkan tubuh pada lelaki lain. Berkali-kali.
Dan aku… macam orang bodoh, masih lagi hulur peluang, hulur maaf.
“Taubatlah… aku masih boleh terima. Demi anak-anak… aku masih nak rumah tangga ni.”
Tapi makin aku maafkan… makin aku disiat hidup-hidup.
Pengkhianatan Terbesar — Dengan Lelaki Bertopeng Agama
Yang paling aku tak boleh terima…
Orang yang dia pilih kali ni… orang kuat masjid.
Orang yang selama ni bagi ceramah… orang yang orang angkat sebagai ‘alim’, sebagai tempat rujuk.
Ramai kawan-kawan aku dah pesan.
“Bro… jaga-jaga. Aku nampak bini kau dengan lelaki tu. Nampak rapat. Nampak mesra.”
Aku telan semua.
Sampai satu hari… ada yang bagi tahu aku, terang-terang nampak mereka check-in hotel.
Aku dah tak boleh duduk diam.
Aku nekad. Aku turun ke KL. Aku cari jawapan.
Aku Tengok Dengan Mata Kepala Sendiri… Luluh Segala
Hari aku sampai tu… aku sendiri tak sangka.
Dua-dua ada.
Isteri aku… lelaki tu.
Duduk depan aku.
Dan masa aku tanya… tak ada satu pun dusta keluar dari mulut mereka.
“Ya… kami dah banyak kali check-in. Dah lama.”
Itu dari mulut isteri aku sendiri.
Bayangkan… isteri yang kau jaga maruahnya, isteri yang kau biar tinggi kedudukan…
Duduk depan kau, mengaku dia dah tidur dengan lelaki lain. Berkali-kali.
Dan lelaki tu… suami orang. Ada anak, ada isteri.
Akhirnya Dia Sendiri Yang Mintak Cerai…
Aku ingat aku akan mengamuk. Aku ingat aku akan tumbuk lelaki tu.
Tapi aku cuma terdiam.
Hati aku dah mati masa tu.
Yang lebih sakit… isteri aku sendiri minta cerai.
“Abang lepaskan saya… saya dah tak nak teruskan. Saya nak kahwin dengan dia.”
Tanpa rasa bersalah. Tanpa pandang pun muka aku.
Macam aku ni tak pernah jadi suami dia. Macam aku ni cuma ‘penjaga’ yang tunggu masa disingkir.
Untuk Anak-Anak… Aku Kena Kuat
Sekarang… aku jalan seorang. Anak-anak? Aku yang tanggung.
Mereka pun dah tahu… sikit-sikit. Tapi aku simpan… aku tak nak mereka tahu semua.
Cukuplah… aib ibu mereka biar aku yang tanggung.
Aku tulis ni… bukan nak dapat simpati.
Tapi aku cuma nak luahkan… betapa aku kecewa.
Bertahun-tahun aku pertahankan rumah tangga ni…
Tapi akhirnya…
Wanita yang aku agungkan… yang aku banggakan… sendiri minta dilepaskan.
Dan Aku Redha… Tapi Luka Ini Takkan Pernah Hilang
Aku redha… mungkin ini jalan aku.
Tapi sampai mati… aku takkan lupa.
Orang yang aku jaga… orang yang aku biar berdiri megah atas nama suami…
Sanggup tunduk… sanggup serah diri… pada lelaki yang kononnya ‘alim’.
Lelaki yang orang puja… lelaki yang satu hari nanti, aku yakin… akan hancur dengan dosa yang sama.
Aku cuma doa satu…
Anak-anak aku… jangan ulang silap ibu mereka.
Dan aku… biarlah luka ni aku simpan sampai mati.