Salam min… aku Ina.

Aku nak luahkan kisah yang dah lama aku pendam.

Aku ingat aku je yang ada masalah adik-beradik tak bertegur sapa.

Rupanya ramai lagi yang senasib.

Baru aku sedar, aku tak keseorangan.

Dulu masa arwah mak ayah masih ada, kami cukup rapat.

Setiap kali raya, rumah arwah meriah.

Semua balik. Makan satu talam. Rebut lauk.

Gelak sampai ke dapur.

Itu kenangan yang aku rindu sampai sekarang.

Semua Berubah Lepas Mak Ayah Pergi

Lepas mak ayah meninggal, semuanya berubah.

Hubungan kami adik-beradik jadi renggang.

Mulanya masih contact. Masih sembang.

Tapi lama-lama makin sejuk.

Semua jadi punca bila bab harta mula dibangkitkan.

Masa tu, aku dah mula sedar… duit boleh buat adik-beradik jadi musuh.

Harta Dunia, Jiwa Terluka

Tanah sekangkang kera.

Rumah pusaka yang uzur.

Semua berebut.

Masing-masing rasa diri yang paling layak.

Sebab kononnya dulu masa mak ayah sakit, dia yang jaga.

Yang lain semua selfish, katanya.

Aku? Aku cuma nak tengok kami bersatu.

Tapi bila aku cuba jadi orang tengah, aku pula yang dituduh berat sebelah.

Masing-Masing Bawa Haluan

Sekarang min, kalau aku call, ada yang tak angkat.

Whatsapp? Baca biru je. Tak balas.

Aku ajak jumpa, masing-masing sibuk.

Alasan kerja, tak sihat, anak demam.

Aku tahu… semua tu alasan je.

Hati aku? Luluh min. Tapi nak buat macam mana.

Anak-Anak Tak Kenal Saudara Sendiri

Sedih bila fikir, anak-anak aku dah tak kenal pakcik makcik sendiri.

Dulu masa kecik, kami rapat.

Sekarang, masing-masing bawa haluan.

Anak aku pun dah tak pernah sebut nama sepupu dia.

Kalau jumpa pun pandang macam orang asing.

Aku Pernah Cuba Satukan Kami

Aku pernah cuba.

Buat kenduri kecil, masak banyak-banyak.

Siap masak lauk kegemaran masing-masing.

Yang datang? Dua orang je.

Yang lain? Hilang.

Alasan? Sibuk.

Air mata aku jatuh depan dapur hari tu. Tapi aku tahan.

Suami Minta Aku Sabar

Suami aku selalu nasihat.

“Sabar Ina… satu hari nanti mereka akan insaf.”

Tapi sampai bila min?

Aku dah penat jadi yang mengalah.

Aku pun manusia biasa.

Ada hati, ada perasaan.

Aku Rindu Mereka, Tapi Ego Lebih Besar

Aku rindu adik-beradik aku min.

Tapi masing-masing ego.

Semua nak menang.

Tak nak kalah. Tak nak minta maaf.

Sedangkan kalau mati nanti, harta pun tinggal.

Yang tinggal cuma amalan.

Tapi kenapa semua buta?

Aku Doa Hari-Hari

Setiap hari aku doa.

Aku mohon sangat Allah lembutkan hati kami.

Aku rindu nak dengar suara diorang.

Aku rindu nak peluk diorang.

Tapi… aku cuma mampu doa.

Kalau Mak Ayah Masih Ada…

Kadang aku terfikir, kalau mak ayah masih hidup… mesti diorang sedih tengok kami.

Dulu mak selalu pesan, “Apa pun jadi, adik-beradik jangan bergaduh.”

Tapi tengoklah kami sekarang.

Saling menjauh. Macam orang asing.

Aku Muhasabah Diri

Mungkin aku pun salah.

Mungkin aku tak cukup baik sebagai kakak.

Tapi aku dah buat apa yang aku mampu.

Aku dah penat, min.

Penat Jadi Orang Tengah

Sekarang aku dah penat.

Aku dah malas nak jadi orang tengah.

Aku biar je masa tentukan.

Kalau ada jodoh, kami bersatu balik.

Kalau tak… aku redha.

Aku Bukan Nak Aibkan Siapa

Aku tulis ni bukan nak aibkan sesiapa.

Aku cuma nak semua orang tahu.

Adik-beradik ni anugerah.

Jangan sia-siakan.

Kalau hilang, baru nak menyesal… dah tak guna.

Pesanan Aku Buat Semua

Hargailah adik-beradik selagi ada.

Jangan sebab harta, hubungan terputus.

Jangan sebab ego, kita lupa darah daging sendiri.

Raya Tahun Ni Aku Dah Tak Harap

Tahun ni raya, aku dah tak harap apa.

Kalau nak datang, aku terima.

Kalau tak nak, aku tak kisah.

Aku cuma nak tenang.