14 Tahun Hidup, Tapi Aku Tak Pernah Kenal Hati Dia

Dah 14 tahun aku hidup dengan isteri aku.
Anak empat orang, semua masih kecil.
Aku sangka aku suami yang cukup untuk dia.
Rupanya… aku silap besar.

Sejak dua tiga tahun kebelakangan ni, aku perasan.
Dia makin jauh. Sentuh pun dia tolak.

Nak ajak berbual, dia cakap penat.
Aku diam… aku fikir mungkin sebab anak-anak tengah membesar.

Tapi hati aku tetap rasa tak sedap.


Hari Tu Allah Tunjuk – Aku Terjumpa Handphone Lama

Hari tu, aku kemas stor.
Terjumpa handphone lama dia… model lama.
Aku bukak, saja nak tengok gambar lama anak-anak.

Tapi yang aku jumpa… gambar dia dengan lelaki lain. Aku buka… tangan aku menggigil baca semua chat dalam tu.
Gambar… video… mesej mesra.

Rupa-rupanya, lima tahun dah dia curang dengan rakan sepejabat dia sendiri.
Mesej… “Rindu bau baju you.”
“Kalau boleh nak tidur dengan you setiap malam…”

Malam tu aku diam. Malam tu aku tak terus mengamuk. Aku pendam, aku siasat satu-satu.

Besoknya aku tanya elok-elok.
“Siapa lelaki ni?”
Dia terkejut. “Mana abang jumpa ni?”

Aku tenung mata dia.
“Tak penting abang jumpa kat mana. Abang nak sayang cerita kat abang… siapa dia?”


Isteri Aku Mengaku – “Dia Kawan Pejabat”

Dia tunduk.
“Kawan office, abang…”
“Kawan office? Bukan ke abang pernah jumpa dia? Yang selalu lepak masa kita family day tu?”
Dia angguk perlahan… air mata dia jatuh.
“Tapi abang… kami tak ada apa-apa… kami kawan je.”

Aku marah.
“Kawan ke kalau boleh cakap rindu bau baju? Kawan ke tidur sekali time outstation?”
Dia terdiam.

Aku terus tanya,
“Berapa kali? Jangan tipu abang. Abang nak sayang cakap terus terang.”
Dia jawab perlahan… “Dah lama bang… 5 tahun…”


Aku Terdiam – Lima Tahun?

Aku geleng kepala.
“Lima tahun? Lima tahun sayang tidur dengan orang yang bukan suami sayang?”

Dia menangis… “Saya minta maaf abang… saya tak tau kenapa saya terjebak… Dia ada masa saya down… abang sibuk kerja…”

“Outstation… kau duduk bilik mana?” Masa ni aku dah takde mood nak ber abang-sayang dah.

Dia tunduk… “Bilik sebelah je bang…”
“Lepas tu?”
Dia diam.
“Jawab!” Aku tinggi suara.
“Dia datang bilik saya… kami… kami buat…” Dia menangis tersedu-sedu.


Aku Mengeluh Berat – “Aku ni apa?”

Aku pandang dia… air mata aku jatuh.
“Jadi aku ni apa? Driver anak-anak? Mesin duit? Kalau aku mati, senang la kau kahwin dengan dia kan?”
“Tak bang… saya sayang abang… saya sayang anak-anak…”
“Kalau sayang… kenapa sanggup tidur dengan lelaki lain?!”

Aku dah tak tahan.
Aku cakap…
“Malam ni jugak kau pilih… aku atau dia. Kalau kau rasa kau bahagia dengan dia… pergi! Aku takkan tahan kau.”

Dia terdiam… lama.
Air mata dia jatuh.
“Abang… saya… saya minta maaf… saya bodoh… saya cuma… saya sunyi…”
“Sunyi?” Aku ketawa sinis.
“Sunyi? Aku kat rumah ni tak pernah tidur lena fikir nak cukupkan makan minum kau… anak-anak. Kau sebut sunyi?”


Hati Aku Dah Mati – Tapi Anak-Anak Jadi Penghalang

Malam tu aku tidur luar bilik.
Aku tengok anak-anak…
Aku peluk anak sulung aku… aku menangis diam-diam.
“Kenapa la Allah uji aku macam ni…”

Sekarang aku masih diam.
Aku tak tahu apa keputusan aku.
Tapi yang pasti… aku takkan lupa…

Lima tahun dia khianat aku… tidur dengan lelaki lain… waktu aku kerja siang malam untuk keluarga.

Hati aku… dah mati.