Sejak kecil aku kenal dia. Kami sama-sama membesar di kampung.
Sekolah sama, main bola sama, tidur rumah masing-masing pun dah biasa.
Mak aku anggap dia macam anak sendiri.
Bila aku kahwin, dia orang pertama aku jemput naik pelamin.
Isteri aku pun tahu siapa dia dalam hidup aku.
Dia rapat dengan kami, sampai aku pernah cakap… “Kalau aku tak ada, kau jagalah keluarga aku.”
Aku tak pernah terlintas, orang yang aku percaya sampai tahap tu — sanggup tikam aku belakang.
Aku Butakan Mata Pada Banyak Tanda
Awalnya aku perasan, bila aku kerja luar kawasan, dia rajin datang rumah.
Aku anggap biasa — niat aku baik. Aku tak nak isteri rasa sunyi.
Lagi pun aku kenal dia. Aku tahu latar belakang dia.
Tapi satu hari aku perasan, isteri aku makin susah nak lepas phone dari tangan.
Bila aku tanya, dia cakap tengok TikTok, main Shopee.
Bodohnya aku… aku percaya. Aku senyum je.
Kadang dia keluar beli barang rumah, katanya ajak kawan aku temankan.
Aku izinkan — sebab aku fikir, sapa lagi aku nak harap kalau bukan kawan aku sendiri.
Malam Tu – Malam Yang Aku Takkan Lupa Sampai Mati
Minggu tu aku kerja luar daerah. Patutnya tiga hari.
Tapi malam kedua tu hati aku tak sedap. Aku sendiri tak tahu kenapa.
Aku putuskan balik malam tu jugak — diam-diam nak buat surprise.
Sampai rumah jam 11 malam. Lampu semua tutup. Kereta dia tak ada.
Aku fikir mungkin isteri aku dah tidur.
Bila aku masuk bilik…
Aku dengar bunyi orang ketawa perlahan. Suara lelaki.
Berderau darah aku.
Aku capai pisau dapur — takut-takut kalau perompak.
Bila aku buka pintu bilik… dunia aku gelap.
Mereka Berdua… Atas Katil Aku
Mereka berdua — isteri aku, dan kawan baik aku sendiri.
Berpelukan atas katil aku, tempat aku tidur tiap malam.
Tak pakai seurat benang pun.
Aku terkaku, tangan aku terketar. Pisau terjatuh atas lantai.
Isteri aku menjerit, cepat-cepat tarik selimut.
Kawan aku terkejut, pucat muka dia.
Dia cuba nak cakap… tapi aku dah tak boleh dengar apa-apa.
Aku tenung je muka diorang.
Air mata aku jatuh sendiri. Aku rasa… mati pun tak sakit macam ni.
Aku Diam, Aku Keluar Perlahan
Isteri aku merayu.
“Abang… bukan macam tu… abang dengar dulu…”
Tapi aku tak jawab sepatah pun.
Aku pusing, aku jalan keluar.
Aku tak tahu mana nak tuju.
Malam tu aku tidur dalam kereta.
Duduk dalam gelap, pandang kosong, aku fikir — kenapa aku bodoh sangat percaya?
Keesokan Harinya – Dia Datang Menghadap
Esok paginya, dia datang.
Menangis teresak-esak depan aku.
“Maafkan aku… aku tak tahu kenapa aku sanggup buat macam ni…”
Isteri aku pun datang — melutut depan aku.
“Abang… saya minta maaf… saya bodoh… saya termakan pujuk rayu dia…”
Aku diam. Aku pandang je dua manusia depan aku.
Aku tanya satu je,
“Berapa lama dah benda ni?”
Isteri aku tunduk. Kawan aku senyap.
“Sejak bila aku kerja luar… dua bulan lepas…”
Aku Pilih Jalan Paling Berat – Aku Tinggalkan Semua
Petang tu aku buat keputusan paling berat dalam hidup aku.
Aku lepaskan isteri aku. Aku lepaskan dia dengan talak satu.
Kawan aku… aku anggap dah mati dalam hidup aku.
Aku tak nak dengar apa-apa lagi.
Aku cuma pesan… “Mulai hari ni, jangan ada sesiapa cari aku. Anggap aku dah mati.”
Sampai Hari Ini – Luka Tu Tak Pernah Sembuh
Hari ni dah masuk 8 bulan.
Tapi setiap malam aku teringat. Terbayang.
Gambar mereka atas katil tu… terukir dalam kepala aku.
Aku tak boleh maafkan.
Aku tak tahu apa dosa aku…
Tapi aku terima — mungkin ni kifarah untuk aku.
Pesan Aku Untuk Semua Suami
Jangan terlalu percaya.
Kadang orang paling kau percaya… itu lah yang paling kuat tikam belakang.
Aku dah serik.
Cukuplah sekali. Sampai mati aku takkan lupa.