Satu malam. Satu rumah. Satu pengkhianatan yang takkan aku lupa sampai mati.


Mac 2024 – Dua Minggu Sebelum Ramadhan, Aku Dapat Cuti Tak Disangka

Aku kerja jauh. Projek luar negara. Biasanya kalau balik pun hujung Ramadhan. Tapi kali ni, boss umum cuti awal atas urusan penstrukturan semula.

Dalam kepala aku masa tu:

“Ya Allah… seronoknya. Boleh balik awal, tolong isteri kemas rumah, shopping raya, berbuka dengan anak-anak…”

Tapi aku buat keputusan — tak nak bagitahu isteri.
Nak bagi kejutan. Macam drama TV.


Tarikh Keramat: 5 Syaaban – Aku Sampai Depan Rumah Jam 6:30 Petang

Langit senja, angin redup. Aku parking kereta perlahan-lahan.
Rumah nampak sunyi. Tapi bila aku masuk ikut pintu dapur… aku dengar suara dari tingkat atas.

Suara perempuan.
Suara isteri aku.

Dan satu lagi suara… lelaki.

Bukan suara bapa mertua.
Bukan adik ipar.
Suara yang aku kenal sangat-sangat.


Aku Naik Perlahan. Hati Aku Degup Tak Tentu Arah.

Setiap anak tangga macam menikam jantung.
Bila sampai depan bilik tidur kami, pintu tak rapat.
Ada cahaya samar.
Dan aku dengar dengan jelas:

“Abang, cepat sikit… suami saya balik lambat lagi seminggu.”

Aku TOREH pintu tu dengan tendangan paling kuat aku pernah buat.


Dan Di Depan Mata… Isteri Aku. Atas Katil. Dengan Lelaki Yang Aku Pernah Anggap Sahabat.

Lelaki tu: Azrul.
Kawan sekolah aku.
Pernah datang rumah. Pernah makan dengan kami. Pernah pegang anak aku.

Isteri aku menjerit, tarik selimut. Lelaki tu tergamam, terus bangun.

Aku tak cakap apa. Aku terus tumbuk. Tumbuk sekuat hati.
Azrul terpelanting ke dinding. Dia berdarah. Tapi aku tak puas. Aku tumbuk lagi.

“Kau tidur dengan bini aku?! KAU?!”

Isteri aku meraung. Menangis. Lutut terketar-ketar.


Aku Telefon Polis. Aku Telefon Pejabat Agama. Aku Nak Mereka Dihukum.

Malam tu jugak.
Aku tak peduli jiran nak kata apa. Tak peduli malu.
Yang penting, aku nak keadilan.

Azrul ditahan. Isteri aku dibawa untuk siasatan. Aku serahkan semua bukti — rakaman suara, mesej WhatsApp, rakaman CCTV luar rumah.


3 Hari Kemudian – Isteri Aku Datang Jumpa. Di Balai.

Wajahnya sembab.
Dia tunduk, suaranya serak:

“Abang… saya tahu saya salah… saya minta maaf… saya…”

Aku tenung dia.

“Maaf?
Waktu aku kerja siang malam, kau berzina atas katil yang aku beli.
Waktu aku simpan gambar anak-anak dalam wallet, kau simpan gambar Azrul dalam folder rahsia.
Dan waktu aku rancang kejutan untuk Ramadhan… kau rancang dosa yang tak boleh aku maafkan.”


Aku Lafazkan Cerai Di Situ. Dengan Air Mata Yang Aku Simpan Bertahun

“Mulai hari ni… kau bukan isteri aku lagi.
Kau curi cinta, kau hina aku sebagai suami, dan kau seret anak-anak dalam kancah jijik kau.”


Kini Dah Setahun Berlalu. Aku Bahagia. Aku Ada Kedai Sendiri. Aku Besarkan Anak-Anak Dengan Tangan Aku Sendiri.

Azrul? Masuk penjara sekejap, kena dakwa bawah kes khalwat dan gangguan rumah tangga.
Isteri aku? Aku tak tahu. Aku tak peduli.


Kalau Kau Rasa Hidup Kau Musnah Sebab Kecurangan… Ingat. Kadang Allah Leraikan, Untuk Selamatkan.

Hari tu aku sangka aku kehilangan cinta.
Tapi sebenarnya, aku baru diselamatkan dari neraka dunia.