Aku selalu sangka, suami aku ni lelaki paling sabar dan paling ikhlas di dunia.
Dari mula kahwin lagi, dia memang suka membantu. Tak pernah berkira, tak pernah menolak. Aku bangga ada suami macam dia, yang sanggup hulur tangan bila keluarga aku susah.
Tapi rupanya… dalam diam, semua tu jadi racun.
Bermula dengan Mak dan Ayah Aku
Mak aku mula-mula minta mesin jahit baru. Suami aku tak fikir dua kali, terus belikan. Aku ingatkan mak akan guna untuk cari rezeki, tapi sebenarnya lebih pada suka-suka.
Lepas tu ayah pula minta cat kereta baru. Suami aku keluarkan duit sendiri, padahal masa tu kami tengah kumpul duit nak beli rumah.
Bila aku tanya, suami aku cuma senyum. Katanya:
“Tak apa, yang penting semua orang gembira.”
Aku percaya dia ikhlas.
Bila Adik Beradik Mula Menyibuk
Adik aku yang sorang, minta belikan telefon baru. Suami aku belikan.
Seorang lagi, merayu nak pinjam duit nak bayar deposit kereta. Pun suami aku tolong.
Aku rasa macam suami aku ni pahlawan keluarga.
Dia selesaikan semua masalah, seolah-olah dia penyelamat kami.
Tapi rupanya, jauh dalam hati dia… dia makan hati.
Suami Yang Diam-Diam Luka
Aku perasan kadang bila balik rumah mak, muka suami aku tegang. Dia senyum, tapi senyuman tu hambar.
Ada sekali aku terdengar dia berzikir panjang dalam kereta, seolah-olah tengah tahan marah.
Tapi bila aku tanya, dia cuma jawab:
“Abang okay.”
Aku bodoh. Aku tak nampak isyarat tu.
Aku terus tekan dia, suruh layan mak ayah aku, suruh bantu adik-adik aku. Aku rasa itu tanggungjawab dia sebab dia menantu, sebab dia ada duit.
Hari Yang Paling Gelap
Malam tu, kami bergaduh besar. Selepas aku lihat suami mampu belikan apa sahaja untuk keluarga aku, apa salahnya dia belikan sesuatu untuk aku.
Aku bisik kat telinga dia aku nak rasa skuter ADV 150. “Belikan yang warna merah tu, cantik sangat.” Aku mengomel sorang-sorang. Tapi entah kenapa, suami tiba-tiba rentap tangan dia yang aku ramas.
“Abang bosan lah. BOSAN!!!” Dia jerit.
“Selama ini abang ingat awak faham. Tapu awak sama je dengan keluarga awak. Semua menyusahkan!”
Aku tak ingat macam mana mula, tapi aku ada terlepas cakap:
“Kalau abang rasa terbeban dengan keluarga saya, abang ceraikan je saya!”
Aku masih ingat wajah dia.
Air mata dia jatuh. Dia genggam kuat tangan aku, sambil suara dia bergetar:
“Sayang… abang dah tahan lama. Abang sayang sangat, tapi kalau ni yang sayang nak, abang lepaskan…”
Dan masa tu, talak tu terlepas.
Aku Hilang Suami Yang Terbaik
Aku terduduk. Aku tak sangka kata-kata aku sendiri jadi punca.
Suami yang selama ni aku fikir ikhlas, rupanya terpaksa.
Dia bukan tak sayang aku, tapi dia terlalu makan hati dengan cara aku tekan dia demi keluarga aku.
Hari-hari selepas tu, aku rasa kosong. Aku baru sedar, aku yang hancurkan rumah tangga sendiri.
Aku baru nampak pengorbanan dia selama ni.
Aku baru faham… ikhlas dia ada batas bila aku sendiri tak pernah jadi isteri yang lindungi hati dia.
Sekarang, aku hanya mampu doa dia bahagia.
Kalau dia kahwin lain, aku harap isteri barunya lebih hargai dia dari aku.
Sebab aku… aku sudah terlepas lelaki terbaik dalam hidup aku.
Sambungan Cerita Di Bawah Sekali
